Voorwoord.
Een bijzonder verhaal van een dochter over haar moeder en de liefde voor een Mitsubishi Celeste.
Wij mogen dit verhaal publiceren namens Marina, Foto’s komen uit een Privécollectie, A.u.b. niet verspreiden.

Wij als club hebben deze auto in 2012 in ons bezit gekregen en weer op de weg gezet.
Nadat de auto was verkocht, werden we door Marina benaderd en kregen we dit bijzondere verhaal aangereikt.
Helaas is de auto naar polen verkocht, zodat een terugzien  voor Marina niet mogelijk was.

Henk ( Mitsubishi Celeste Club – Zwolle)

Mitsubishi Celeste 2000 GT –  48-RK-79

Zoals beloofd, hier dan het “levensverhaal” van onze Mitsubishi Celeste 2000 GT.
Mijn vader was een gezette man die graag reed in een Opel Rekord of Ford Granada, in ieder geval een auto waar hij nog in “kon ademen achter het stuur”. Hij was kolonel bd. en had in zijn diensttijd zijn eigen chauffeur.
Verder reed hij het liefste zelf, maar ook mijn moeder had haar rijbewijs en vooral andere rijstijl. Mijn moeder hield van het sportieve en vooral snelle! Zij sprak in de 70er jaren vaak over een Ford Capri.

Mijn vader was het lange zeuren zat en mocht bij zijn Ford dealer, een keer een proefrit maken met een nieuwe Ford Capri. Zogezegd zo gedaan en wij stonden al vroeg op de uitkijk bij onze woning in Utrecht, toen vader kwam aangereden, blij om vooral moeder een plezier te doen. Toen zij beiden instapten voor hun proefrit met de Ford Capri, hoorde ik een klap en een vloekwoord?!? Wat was er gebeurd, mijn ouders waren ingestapt, maar bij de bestuurderstoel waar mijn vader op zat, was de stoel afgebroken en vader zat opeens op de achterbank. Eerst waren we geschrokken, maar gelukkig was hij niet gewond. Later toen hij vertelde over het gezicht van de Ford dealer, die zei dit nog NOOIT te hebben mee gemaakt, konden we nog wel eens om dit verhaal lachen. Mijn moeder bleef nog lang zeuren over het feit dat er geen gestroomlijnde auto was geworden voor haar, had zij maar gereden en pa thuisgelaten misschien?!?

Nou een Ford Capri kwam er dus met zekerheid niet, totdat mijn moeder vertelde dat ze onderweg zo’n prachtige sport coupe had gezien, en ze had gauw de naam opgeschreven namelijk een Mitsubishi Celeste 2000 GT.
Tja ook over deze auto, werd wederom lang gepraat, totdat mijn ouders besloten, na mijn vaders pensionering in het jaar 1977 toch een langs te gaan bij de dealer De Tromp Garage B.V. te Den Haag. Toen ze thuiskwamen, toen wist ik het al, de kogel was door de kerk.  En na de proefrit in Den Haag, waarbij de stoel wel intact was gebleven (al zat mijn vader wel wat krapjes in de coupe) werd de auto gekocht.

De auto stond reeds te flonkeren in de showroom, dus e.e.a. was snel rond. En dan de gedenkwaardige dag op 4 augustus 1977, de Mitsubishi werd gekocht en ook betaald!  Ik wachtte hun op en was werkelijk zeer onder de indruk van het fantastische model.  De auto flonkerde van alle kanten en de kleur was ook zo mooi, namelijk Californie Oranje.  

Moeder waste met lauw water en een zachte spons bijna na elke rit de auto. En als het geregend had, ging ze de auto drogen voor hij in de garage werd gezet. Ja ze was er zo zuinig op. In hetzelfde jaar 1977 verhuisden wij van Utrecht naar Nieuwegein en kon mijn vader eindelijk gaan genieten van zijn pensionering, na 42 dienstjaren en nog 10 jaar in het burgerleven te hebben gewerkt.

Helaas liet zijn gezondheid dit niet toe, kreeg hij 2 hartaanvallen en in 1981 werd er longkanker bij hem geconstateerd. Vele ritjes hebben dus mijn beide ouders niet meer mogen maken met de nieuwe Mitsubishi Celeste, maar ondertussen reeds mijn moeder wel in de auto voor de noodzakelijke ritjes. Ik had in die tijd mijn eigen auto, maar vond het prachtig om ook samen met moeder af en toe een mooie rit te maken. Toen mijn vader helaas was overleden in 1982, verkocht ik uiteindelijk mijn eigen auto en bleef de Mitsubishi vooral “onze mooie auto”. We maakten samen vele ritjes door het land en ook naar Duitsland, waaronder gezellig winkelen.

Jarenlang bleef de auto voor zijn beurten bij de Mitsubishi Garage te Nieuwegein, en meestal waren het altijd kleine reparaties. De garage monteur vroeg wel eens, mevrouw als u die Mitsubishi Celeste ooit verkoopt, denkt u dan aan mij? Nou daar was op dat moment geen denken aan, in onze gedachten zou de auto toch eeuwig blijven?!

Helaas ontstonden er rond 1993 toch vooral bij de dorpels onder roestplekken, die maar matig hersteld konden worden. Toen besloten we de auto compleet te laten overspuiten en dit gebeurde voor F .3.500, wat toen een hoog bedrag was en we de koppen voor bij elkaar moesten steken! Daarna glansde de auto weer als voorheen, maar moeder’s inzien was de kleur niet helemaal meer het je van het. Ja zij was kieskeurig en zeer zuinig op haar auto.

 
De eerste echte grote reparatie kwam in 1997 toen ik samen met mijn partner onderweg was van een vakantiepark uit Belgie naar Nederland, net de grens overstak bij Axel. Toen kon ik niet meer schakelen en reed de auto gewoon uit. De ANWB kwam en sleepte ons weg ( de eerste keer in 20 jaar!). Het bleek de koppelingsplaat te zijn, een dure reparatie bij de Mitsubishi dealer van F 1.210,64. Maar ja onze auto achterlaten in Zeeland was geen optie, en mijn moeder was totaal van slag van dit bericht.

Haar auto kapot, een Mitsubishi dat kon toch niet in haar optiek. Hij heeft me nog nooit in de steek gelaten riep ze door de telefoon. Toen de garage dealer mij uitlegde dat dit normale slijtage is als een auto 2 x de klok heeft omgereden, ja dan is het ook logisch dat er af en toe iets vervangen moet worden. Behalve om de zoveel jaar een paar banden, een nieuwe accu, wat olie etc. het was altijd rijden en genieten. De motor was echt ijzersterk. Afijn de auto werd voorzien van een nieuwe koppelingsplaat voor zijn 20 jarig jubileum (1977- 1997).

Daarna bleef de auto motorisch zoals vanouds gewoon goed, maar toch al gauw kwam na een paar jaar de roest aan de dorpels weer terug. Moeder wilde graag blijven rijden, maar ik moest omdat ik werkte een andere auto aanschaffen, waar ik zelf ook wat ruimer inzat (postuur van mijn vader) en vooral voor het woon- en werkverkeer. Zogezegd zo gedaan, voor mij werd het een Subaru Impreza 1.6 tweedehands, gewoon om mobiel te zijn. Eerst dacht ik aan inruilen van de Mitsubishi tegen de Subaru, maar mijn moeder zei tegen mij. DIE GAAT NOOIT WEG, die blijft bij ons, dan geven we de auto een speciale plek in de tuin, met een bloembak, quasi een decoratie stuk, ik zei lieve moeder, dat gaat niet want dan roest hij nog harder weg. Ik zag in die jaren ook steeds minder tot geen Mitsubishi Celestes meer rijden op de Nederlandse wegen.

We gingen ons toen uiteindelijk toch oriënteren over een eventuele verkoop van de auto. Toen maar eens gaan informeren bij de Mitsubishi Motor Sales Nederland B.V. maar daar kregen we een brief van dat men voor oldtimers helaas geen showroomruimte had. Wel vond de supervisor het heel bijzonder dat wij meer dan 20 jaar in de Mitsubishi Celeste hadden gereden. Hij raadde ons aan contact op te nemen met de 2 Mitsubishi Clubs, namelijk in Wezep en Rotterdam. Ik schreef beiden aan, maar kreeg geen antwoord.

Misschien niet de juiste adressen verkregen. Dus toen kwam dan langzaam de tijd wat zou met de auto gebeuren, er moest een wiellager vervangen worden en moest weer op nieuw behandeld worden aan de dorpels. Dus wederom proberen de roestplekken te bedwingen. Of de auto te verkopen, maar aan wie? Moeder kon maar moeilijk de mooie herinneringen loslaten, maar op 31 augustus 1999 werd de auto voor de laatste keer goedgekeurd. Daarna werd hij afgemeld en de auto bleef ongeveer 2 jaar gevrijwaard in onze garage staan.

Mijn moeder reed toen niet meer gezien haar leeftijd en ik reed met de Subaru naar mijn werk of we maakten samen een ritje hiermee. Mijn moeder vertelde nog jarenlang het verhaal van de Mitsubishi Celeste en hoe belangrijk deze auto was geweest in die meer dan 20 jaar. Ik bleef ondertussen rijden in mijn Subaru en ook nu nog rijd ik een andere 20 jaar oude Subaru, maar soms denk ik nog wel eens met plezier en weemoed terug aan onze Mitsubishi Celeste.

Toen bij mijn moeder in 2001 het begin van de ziekte van Alzheimer werd vastgesteld, moest ik wel een besluit nemen, de auto kon niet in de garage blijven staan. Immers mijn moeder zou er nooit meer in kunnen rijden en ik kon ook niet de reparaties betalen. Toen dacht ik opeens in overleg met mijn moeder, zullen we die werknemer van de Mitsubishi garage eens vragen of hij nog steeds geïnteresseerd is in onze auto. Nou die afspraak was snel gemaakt en hij wilde de auto heel graag kopen voor eigen gebruik. De auto werd verkocht voor een klein bedrag, en moeder en ik huilden toen deze man de auto op zijn oplegger laadde, het leek of er een familielid uit ons leven verdween.  Maar er was geen weg terug. We kregen een vrijwaringsbewijs en de auto werd omgemeld naar deze nieuwe eigenaar. In 2015 overleed mijn moeder na een lange strijd met Alzheimer.

En na vele jaren van intensieve mantelzorg had ik af en toe nog wel eens de gedachten aan vroeger, aan die gezellige tijd. In de omliggende jaren keek ik wel eens op internet of er misschien een fanclub was met een mail adres, een mailtje gestuurd naar Zwolle, maar was ook nooit aangekomen. Totdat ik eindelijk contact kreeg met Henk van de Mitsubishi Celeste Hobby Club te Zwolle, waar ik mijn verhaal vertelde over de auto. Hij vertelde dat onze koper de auto verkocht had aan de club en de auto via Eys en Zwolle weer op de weg was gezet. Daar was er veel werk verricht aan de auto, die jaren stil had gestaan.
  

Later bleek na lange tijd van renoveren, dat de auto verkocht was en zijn bestemming had gekregen bij een koper en Mitsubishi liefhebber in Polen. Leuk voor die meneer, maar ik had zo erg graag “onze Mitsubishi” nog een keertje gezien in levende lijven gezien op de Nederlandse weg. Maar goed hij is tenminste terecht gekomen bij een liefhebber en rijdt weer. Henk vroeg mij naar de Clubdag te komen in 2016. Maar omdat mijn gezondheid niet al te best is ging het die keer niet door. Misschien dat het in 2017 wel gaat lukken om van deze hartelijke uitnodiging gebruik te maken.

De uitnodiging is gestuurd naar Marina voor een bezoek op 7 Mei 2017 te Zwolle.
Om jullie als Mitsubishi Celeste liefhebbers, toch te laten meegenieten van het verhaal van onze Mitsubishi voorafgaand dus het levensverhaal van deze super auto.
Voor eventuele vragen of opmerkingen kunnen jullie Contact opnemen met mij.
( via ons Club E. Mail Adres mchc_zwolle@msn.com )
Wij zorgen ervoor dat de berichten worden doorgestuurd naar Marina.